σκαλεύω

ΝΜΑ

ανακινώ κάτι χρησιμοποιώντας εργαλείο ή με τα χέρια μου, ξύνω, σκαλίζω («σκαλεύειν τὰ ὦτα», Αριστοτ.)

νεοελλ.

μτφ. επιδιώκω να εξιχνιάσω κάτι

αρχ.

1. ανασκαλεύω τη φωτιά («σκαλεύοντ' ἄνθρακας», Αριστοφ.)

2. (ιδίως για όρνιθες) ανασκάπτω ελαφρώς

3. παροιμ. φρ. α) «πῡρ μαχαίρα μὴ σκαλεύειν» — μην ερεθίζεις άνθρωπο που είναι ήδη οργισμένος, κν. μην ρίχνεις λάδι στη φωτιά (Αριστοτ.)

β) «αἰγὸς τρόπον μάχαιραν ἐσκάλευσά [μοι]» — έσυρα το όπλο με το οποίο θα θανατωθώ (Κωμ. Αδέσπ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκαλ- τού σκάλλω* + ρηματ. κατάλ. -εύω].